دوره به دوره آتش

این روزا تو سرمای سرداسرد زمستون دوره گرفتن به دوره آتیش داستانی داره.

البته تو زرقان ، نشستن دور آتیش یه چیز دیگس، تو هر محله جمعی با درست کردن آتیش دوره میگیرند،گرداگرد آتیش میشنن یا بعضیاشون سرپا می ایستند. گرمای آتیش و خوشنقلی و خوش طبعی افراد همراه با گرمای آتیش فضا رو واقعاً گرم می کنه، هرکی هرچی بلده از سیاه وسفید، سیاست واقتصاد، گوسفند و گاو، قصه و غصه تو این جمع رفاقت صحبت می کنه، بقیه افراد هم نظرشون میگن،بعضییاشون درباره ی قیمت سرسام آور قیمت زمین تو زرقان  میگن  و اینکه حج اسماعیل  شب میخوابه و صبح پا میشه یه قیمت جدید برای زمین میذاره تو دلش میگه گور بابای اونی که میخواد بخره ،اصلاً انگار نه انگار  جوونا تواین ده از کجا باید n  تومن پول بیارن زمین بخرن !از جیب باباشون ؟ نه باباهام باباهای قدیم .

جوونی که تو این روستا دنبال درسه یا اول زندگیشه  از کجا باد پول زمین بیاره یکی نیست به این حج اسماعیل بگه آخه  انصافت کجا رفته ،اینا بخشی از حرفای مردم دور آتیشه، سوای از حرفای خوب و بدشون ودور هم جمع شدنشون یه نکته ی منفی تو این دوره گرفتنها است اونم اینکه از نماز جماعت تو مسجد فراموش میکنن  یا خودشون و به فراموشی میزنند ، وقتی که هوا خوب تاریک میشه  یکی یکی افراد دور آتیش  و خلوت میکنن  و هرکسی برای کاری میره: یکی برای رفتن به جلو گله ، یکی برای رسیدگی به گاو و گوسفند ها ،بالاخره همه میرن، آتیش که تا حالا گرماشو با گرمای نفسای این آدما گره زده بود  دیگه برای شنیدن کدوم قصه شعله بکشه، آتشم کم کم خاموش میشه آهی میکشه  و میگه امروزم با تموم قصه ها و غصه هاش تموم شد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: